ÇOCUKLARINIZI OKULA GÖNDERMEYİN!..

ÇOCUKLARINIZI OKULA GÖNDERMEYİN!..

 

Benim gibi bir inansın “Çocuklarınızı okula göndermeyin!..” demesi ne kadar zor. İster inanın ister inanmayın ama çok ciddiyim, bu yıl “Çocuklarınızı okula göndermeyin!..”

4+4+4 sistemi üzerine herkes bişeyler söylüyor, ben de yazı yazdım bu sistem yada sistemsizlikle ilgili. Çok net söyleyeyim, hükümetin her yaptığını savunmak adına bu sistemi savunanları anlamakta zorlanıyorum hatta fanatikliğin bu kadarını abartılı buluyor ve bu insanların algılamalarını anlamıyorum.

2010 istatistiklerine göre Türkiye’de 5 -9 yaş arası 6 milyon çocuk var. Basit bir hesapla bunun 3 milyonu 5-7 yaş arası. 6 aylık dönemlere bölüp 5,5 – 7 yaş grubunu alırsak bu yıl okula 3 milyon çocuk bu yıl okula başlayacak. Hepsini 600 bin kişi diye alırsak:

 

–          5,5 yaş         600.000

–          6 yaş            600.000

–          6,5 yaş         600.000

–          7 yaş            600.000

 

Anlayacağınız bu çocukların yarısı diğer yarısından 1 yada 1.5 yaş küçük. Kendimden ve benden tamı tamına 1 yaş büyük Ali’den örnek vereyim isterseniz. Ali’yle aramda 12 ay 12 gün var.

Ben doğduğumda Ali bana aha doğrusu anneme çok yardımcı olmuş. Devamlı beraber oynadığımızdan, benim söyleyip de anneme anlatamadıklarımı Ali öztürkçeye çevirirmiş. Ali okula başladığında ben kıyameti kopardım ve okula gitmek istedim. Hayır sandığınız gibi değil, okulu çok sevdiğimden yada dahi çocuk olduğumdan değil, okul benim hem kardeşimi hem de en yakın oyun arkadaşımı çalmıştı. Ali’yle uyanık olduğumuz bütün gün oyun oynarken düşünsenize kendimi nasıl boşlukta hissettiğimi.

Her sabah ağlardım, beni kandırmak için bana defter ve kalemler alındı. Bugün baktığımda annemin ve babamın yanlışını görüyorum, yukarıda da dediğim gibi benim derdim okul değil, yaşıma göre hâlâ oyun oynama derdinde olmamdı. O yüzden defter, kalem, silgi beni kesmedi. Babam Ali’ye para verirmiş ve Ali bana akşamları çikolata getirirdi, anlayacağınız rüşvete erken alıştım. Daha doğrusu bizim ailede ilk ve tek rüşvet yiyen benim.

Ali’yle benim ikinci sorunum yaş sorunuydu. İkimiz de kasım doğumluyuz ve işte bu buçuklu yaşlar grubuna dahiliz. O yüzden biz erken gittik okula ve ilkokul 1 bittiğinde ayrı bir sınava tabii tutulduk. Yani aynı yıl doğsak bile sınıf arkadaşlarımızın ikimiz de en küçüğüydük. Hele ben 30 kasımda doğmuşum, Ayşegül haricinde yaklaşanım yok yaşıma.

İşte burada öğretmen devreye giriyor, Ali’nin öğretmeni Seçim Hanım, bırakın Ali’yi benim bile arasıra rüyalarıma girer. Böyle bir insan, insan ötesi melek sanırım dünyaya az gelir. Benimse şansım yaver gitmedi, çok öğretmen değiştirdim ve sonunda resmen faşist bir öğretmene düştüm. Bir gün anılarımda yazacağım o kadını, çok yer alacak. Ama işin ilginci Afşar Timuçin de benim 2 aylık öğretmenim olmuştu. Komik olan Afşar Timuçin aynı zamanda annemin fakülteden de sınıf arkadaşıydı.

Bu sistem o dönemde olsaydı ne olurdu?.. Sanırım Ali’den nefret ederdim yaşamım boyunca. Doğal olarak beraber aynı sınıfa gidecektik ve Ali yaşı gereği her şeyi benden önce öğrenecekti. Aynı sınıfta, aynı öğretmen ama karnelerimiz farklı olacaktı. Ben yaşım gereği daha çok oyun isteyeceğimden Ali dersini bırakıp sınıfta bir de benimle uğraşacaktı. 1 yaş büyük de olsa benim yanımda öğretmeninden azar işitmek onu daha fazla incitecekti.

Çok nadir de olsa bunun tersi de olabilir ve ufak kardeş çok zekidir, okumayı daha çok istiyordur, bu kez kendisinden yaşça büyük abla yada ağabeyini geçecek ve her çocuk gibi acımasız olduğundan onunla dalga bile geçecektir. 1 yaş arayla arada otorite olur mu demeyin, öyle bir olur ki kimileyin siz bile şaşırırsınız. Sonuçta o sizin ağabey yada ablanızdır, hele küçük yaşlardaysanız dinlemek zorunda hissedersiniz kendinizi.

Bu yazıyı çok detaylandırmak istemiyorum ama bu yeni sistemle aynı zamanda okula başlayacak çocuklar ve veliler için yazıyorum. 5,5 yaşındaki çocuklarınızı ağabeyleri yada ablalarıyla aynı sınıfa yada okula göndermeyin. Okula başlatmayın, protesto edin, yoksa ikisinde de çok ciddi sorunlar yaşarsınız.