FARZEN

FARZEN

 

Sen eskiden

Fuhul-î peşşegir’din (En iyi sinek yakalayan)

Fırsat bîn’din,

Fuzulî şiirler okudun

Füc’eten (Birdenbire) adam saydılar seni…

Sünnetle, düğünle

Cebini fülûs’la (Parayla) doldurdun,

Fukara’yı bab-ullah’ın (Allahın fukarası)

Oyuna göz diktin…

Senin bir facir (Günahkar)

Ve faide-cu (Faydacı) olduğunu bilmediler

Şimdi faîl-i müstakil (Kendi yapan) bir şekilde

Fail-i muhtarsın… (Özgür, hükümdar)

İnsanlar fikdan-ı nakd (Para darlığı) içinde

Fazilat’la fazihat’ı (Faziletle rezilliği) karıştırdın

Böyle durumlarda adamın ağzına

Fülfül (Karabiber) sürerler…

Ama senin

Ferman-ı vacib-ül’lerin (Yapılması gerekli emirler)

Fermude (Emir) ve fermuarların var

Sen bir füru maye’sin… (Alçak, soysuz)

Rabbena sana nakd-i firavan (Bol para)

Ve ömr-i firavan (Bol ömür) versin…

Sen de bigün fakr-ı hâl’e (Muhtaç durum) düşersin

Senin de fi-i kat’in (Son fiyat) vardır…

Faide-cülük ci- faide (Neye yarar)

Faide-mend’lik bi-faide… (Faydasız)

Bu ülkenin fedakâranı

Sana fazail-i ahlakı (Ahlak Faziletleri)

Fazail-i aliyeyi (Yüksek faziletler)

Ve fazail-i asliyeyi (Temel faziletler) öğretir

Zira asliye ceza sana az gelir…