BELEŞTEPE’DEN DOLMABAHÇE MUTABAKATINA YÜRÜYORDU ERDOĞAN

BELEŞTEPE’DEN DOLMABAHÇE MUTABAKATINA YÜRÜYORDU ERDOĞAN

Hiçbişeyin önemi yoktu, Cumhurun başkanı partili başkanımsı Recep Tayyip Erdoğan hedefe doğru yürüyordu. O kadar cıgara alerjisine karşın neredeyse bir havana purosu yakıp, ayaklarını masaya uzatacak ve viskisini yudumlayacaktı. Aklına şıpıdık terlikli cumhurbaşkanı Turgut Özal gelmişti, “Anayasayı bikez delmekle bişey olmaz” diyordu o, kendisi de “Bikereden bişey olmaz” diyerek yayıldı koltuğuna ve viski ve purosunun kokularının mayhoşluğunda MHP lideri Devlet Bahçeli’yi düşündü ve “Bikereden bişey olmaz” diye mırıldandı.

21 parelik anayasa değişikliğinin meclisten geçmesi için 1 adım kalmıştı, tutuklu HDP’li milletvekillerinin oy kullanmasını engellemeye çalışıyordu ve bunu başaracaktı. Ama hem AKP’de hem de MHP’de oy vermeyecekler vardı, o yüzden 2 HDP’li milletvekili daha gözaltına alındı, hem de meclisten çıktıktan sonra. Büyük olasılıkla serbest bırakıldıklarında yurt dışı yasağı konacaktı meclis çıkışında alınan vekiller için.

İşte o an gelen haber yıktı onu, maç sonrası 2 bomba patlamıştı, saatler saati kovalıyordu ama TV’lerde sadece 20 yaralı vardı, ta ki El Cezire TV 15 ölü olduğunu söyleyene kadar. O andan itibaren ölü sayılarını öğrenmeye başladık. Gözlerine baktığımda çok yorgundu, korkusu 2 misline 10 misline çıkmıştı. Evcilleşmemiş bir kediyi gözünüzün önüne getirin, onu bir odaya kilitleyip, sonra yakalamaya çalıştığınızda nasıl paniklerse, perdeden düz duvara kadar tırmanırsa kurtulmak için, o da kendi içinde öyleydi. Çünkü patlayan bombalar kendi kaldığı Dolmabahçe çalışma mekanına çok yakındı.

Ölen polis yada siviller umurunda değildi pek, “Sıra bana mı geliyor, nasıl bu kadar yaklaştılar…” diye bir yudum ve bir nefes daha çekti. En dehşet demeçleri vermek zorundaydı, onları düşündü kafasında, zaten her saniye korkunçlaştığından daha korkunç nasıl olabileceğini düşünemedi ve korktu kendisinden.

Ah dedi ağladı, vah dedi dağladı, her gazeteciye daha korkutucu demeçler verdi ama paniklemesi bitürlü geçmiyordu. Nedenini bulamıyordu. Hastahaneye gitti ve yaralıları ziyaret etti, işte en korkunç açıklamasını çıkışta yaptı: “2 arkadaşımız yoğun bakımda, ama onların da gözleri açık, şakalaşmamızı bile anladılar…” dedi. O anda yandaş medya bile donakaldı, ne gibi bir şaka yaptığını düşündüler ama soramadılar ödleri hazırolda olduğundan dolayı. Paranoya ve sara krizi had safhadaydı, her türlü saçmalamaya hazırdı beyni.

Kesmedi onu hastane ziyareti, koşar adım Beleştepe’ye gitti ve 8-10 kişiyle beraber dua etmeye başladı. Oradan diğer bombanın patladığı stadyumun önüne geldiler dua etmeye ama bişeyler onu daha beter yapıyordu her saniye. Çözmeliydi bunu, çünkü bu paniklemeyi anlamaya başlamıştı herkes.

Dolmabahçe Sarayı’ndaki çalışma odasına giderse rahatlayacağını düşündü ve oraya doğru yürümeye başladı. Tam Dolmabahçe mutabakatının açıklandığı odanın önünden geçiyordu ki yukarıdan bir ses “Erdoğan, o anlaşmayı elinin tersiyle itmeseydin ben HDP’nin mitinginde patlayan bombayla ölmeyecektim…” diye gürledi. Başının içinde sesler çınlıyordu. “Ben Suruç’ta sayende öldürüldüm Erdoğan” diyordu bir ses, diğeri “Ankara Garı’ndaki bombayı unuttun mu Erdoğan” diye haykırıyordu.

Beyni çın çın ötüyordu, sesler birbirine karışmıştı, polisler, askerler, gerillalar, Gezi’de öldürülen gençler, siviller, alayı bağırıyordu. Dakikalar dakikaları kovaladı ve birden bir sessizlik oldu, önce bir karaltı gelmeye başladı kendine doğru, seçmeye çalıştı gözlerini kısarak. “Ben ekmek almaya çıkmıştım Erdoğan amca…” dedi Berkin Elvan.

Ezildi, ufaldı, unufak oldu ve perde kapandı…