İKİ MUSTAFASIZ BİR TÜRKİYE İSTİYORUM!..

İKİ MUSTAFASIZ BİR TÜRKİYE İSTİYORUM!..

 

Ergenekon davası ilk başladığında “3. Bir grup oluşmalı, bu bizim için büyük bir şans, askeri ve sivil darbeye karşı olmalıyız…” diye yazmıştım. İlk başlarda ses getirdi ancak 3. Grup mantığıyla ne yazsak ya Ergenekoncu yada Erdoğancı-Gülenci olduk. Bu ülkede siyaset öyle bir seviyede ki adın Recep olsa Erdoğancı Kenan olsa darbeci sayacaklar.

Hep merak ederim, AKP genel başkanı Recep Tayyip Erdoğan yaşamında kaç kitap okumuştur diye. Hani geçenlerde bir anket yaptılar ya, güya Türkiye’nin yüzde 46’sı yaşamlarında hiç kitap okumamışlar. Bütün entelektüeller çok üzüldü bu olaya. Kaç gündür gülümsüyorum çünkü bir ülkenin yüzde 54’ü kitap okuyorsa o ülke çok ciddi bir noktaya gelir ve ülkenin sağcı yada dinci partilerinin esamesi okunmaz. Bu kadar kişinin kitap okuduğu bir ülkede darbe yapılamaz. Kitap okuduğunu sandığımız kesimin büyük bir çoğunluğu sanırım Recep Tayyip Erdoğan yada Bülent Arınç gibiler. Sadece 1 örnek vereyim, Türkiye’de kitap gereksinim maddeleri sıralamasında 235. sırada.

Bu kitap okuma oranını esasında meclise bakarak çok rahat görebiliriz. Bugüne değin siz hiçbir siyasetçiyle sadece sanat ve kültür konusunda söyleşi yapıldığını gördünüz mü? Öyle olunca da Erdoğan hiçbir kitabını okumadığı Paul Auster’e “Cahil” diyor, Bülent Arınç da “Atatürk’e ne kadar benziyor, film yapsınlar…” diye kendi aklınca dalga geçiyor.

İşte hep savunduğum “3. Grup” artık çok rahat bişeyi ortaya koyabilmeli. “Bizler Mustafasız yönetilen bir ülke istiyoruz…” İki Mustafa’dan kastım Mustafa Muhammed ve Mustafa Kemal.

Sınırsız bir şekilde Mustafa Muhammed’i savunanlar liberal olamıyorlar, Mustafa Kemal’i savunanlar da sosyal demokrat olamıyorlar. İşte kitap burada devreye giriyor. Dincilerin bırakın kitap okumalarını Kur’an’ı okuduklarına inanmıyorum ben. Tabii burada kalburüstü kesimi kastetmiyorum, oy veren seçmeni söylüyorum. Bugüne değin “Neden tam öztürkçe bir Kur’an meali yok?” diye düşündünüz mü? Türkiye’deki hangi Kur’an’ı açıp okumaya başlasanız osmanlıca bilmiyorsanız yada devamlı sözlüğe bakmazsanız 2 sayfa okuyamazsınız. Bence bunun nedeni tam anlayarak okunması istenmiyor olmasındandır.

Mustafa Kemal’i kayıtsız şartsız destekleyenler için de aynı şey geçerli. Hemen hemen hiçbirinin bırakın şiir yada roman okuduğunu sosyal demokrasinin gelişmesini inceleyecek bişey okuduklarına inanmıyorum.

Böyle olunca Türkiye’de bütün siyasi tartışma iki Mustafa arasında gidip geliyor. Birisi tamamıyla dindar bir nesil istiyor ve 1400 yıl önce yazılan Kur’an’ın yeterli olduğunu söylüyor, diğeri de sadece Kemalist bir nesil istiyor.

Son bir aya bakın ortaokul öğrencileri Umre’ye götürülmek isteniyor, diğer grup da 19 Mayıs yada Atatürk’ün Gençliğe Hitabesi’nin kaldırılmasını tartışıyor. Oysa çok komik bir durum var, bu tartışmları yapan bütün milletvekilleri esasında zorunlu Atatürkçü ve Müslüman. Nüfus kağıtlarında din hanesi kendi inisiyatifleri dışında yazılı, bir de meclis yemininde “Atatürk ilkelerine bağlı kalacağız…” diye yemin ediyorlar. Ne kadar inandırıcı değil mi?

Ya isteseniz de istemeseniz de din dersini görüyorsunuz yada bütün ders kitaplarında Atatürk’den söylemler yada alıntılar. Bir çocuk yaşamında kaç kez İstiklal Marşı söyler diye hiç düşündünüz mü? Nefret etmesi için her şey yapılıyor.

Bir kooperatif yaptıracağınızı düşünün, son haberlere göre camii arsası göstermiyorsanız Ankara’dan imzadan geçmiyor projeniz. Diyelim ki geçti ve ilk genel kurulu yapacaksınız, toplantı başlamadan önce Atatürk için 1 dakika saygı duruşunda bulunmak zorundasınız.

Bu çelişkileri yazmaya kalksam sayfalar yetmez. İşte bu yüzden, iki Mustafa’ya sıkışmış Türkiye dışında bir Türkiye istiyorum.