28 ŞUBAT DARBESİYLE DÖNEMİN HÜKÜMETİ DE YARGILANMALI…

28 ŞUBAT DARBESİYLE DÖNEMİN HÜKÜMETİ DE YARGILANMALI…

 

Dün bir arkadaşım twitter’da çok güzel bişey yazmış, “Keşke bu darbe 29 Şubat’ta yapılsaydı da 4 yılda bir konuşsaydık!..” diyor. Oysa 29 Şubat’ta yapılsaydı belki daha çok konuşurduk.

Neden konuştuğumuzu düşündüm bütün gece, neden bu kadar konuşuyoruz derken konuşmayalım anlamında söylemiyorum, nasıl konuşuyoruz anlamında söylüyorum. Kimi konulara çok katı baktığımı yazılarımı devamlı takip edenler bilir. Bu tartışmalarda bilhassa TV programlarına çıkıp ta askeri darbeleri savunanları ben moderatör olsam anında programdan gönderirim.

Neden böyle düşünüyorum çünkü 21. yüzyılda darbeyi sorguluyorsak “Yapılmalı mıydı?” yada “Neden savunuyorsunuz?” diye tartışamayız. Demokrasiyi istiyorsak ve savunuyorsak kendini aydın sanan insanlara faşizmi savunma ve bunu TV karşısında milyonlara söyleme olanağı vermek yanlıştır. Dünkü yazımda Ataol Behramoğlu’nu eleştirmiştim, sevgili eşi de siteme “Ataol Behramoğlu’nu değerlendirmek bu gibi çapsızların haddi değildir.” diye bir mesaj göndermiş. Faşist bir darbeyi savunanları eleştirmek çapsızlıksa söyleyecek bişeyim yok, herkesin az yada çok bir çapı mutlaka vardır diye düşünüyorum ama 28 Şubat darbesiyle getirilen 8 yıllık eğitimi sona erdirmeye çalışan hükümete yanıt vermek için askere gereksinimimiz olmadığını sanırım son 1 haftada yaşadık ve hükümetin geri adım attığını gördük. Demokrasinin çapı bu olmalı diye düşünüyorum.

28 Şubat nasıl sorgulanmalı yada nasıl yargılanmalı diye düşünüyorum kaç gecedir. Önce önümüze şunu koymak zorundayız, büyük sermayenin desteklemediği hiçbir darbe başarılı olamaz, darbeler her zaman sermayenin işine yaradığı zaman yapılır. O yüzden 28 Şubat darbesine tek başına Necmettin Erbakan ve dincilik olarak bakamayız.

Yıllardır Ergenekon davasını konuşuyor ve tartışıyoruz. Nedir Ergenekon olayı, tek başına darbe girişiminde bulunanlar diyebilir miyiz? Elbette hayır, ister Balyoz, ister Ergenekon ister darbelerden birini ele alalım işin içinde derin devlet olduğunu mutlaka görüyoruz.

Derin devlet ve Necmettin Erbakan ilişkisine bakmak için bence Refah-Yol hükümetinden çok daha öncesine gitmek, 12 Eylül darbesi öncesi 1. Ve 2. Milliyetçi Cephe hükümetlerine bakmak gerekiyor. O dönemde hükümet ortağı MHP’nin gençlik kolları gibi davranan ülkücülerin işledikleri cinayetler ortada, derin devlet tarafından nasıl kullanıldıkları ve kollandıkları ortada. Erbakan iktidarda olabilmek için, kendi bürokratlarını sisteme yerleştirmek için derin devletin cinayetlerine sessiz kalmış yani bir anlamda “Yataklık” yapmıştır. Yani 12 Eylül darbesinin alt yapısını hazırlayan derin devletle koalisyon ortağıdır.

Refah-Yol hükümetine baktığımızda farklı bişey görmüyoruz. Refah-Yol hükümetinin yaşadığı en büyük kabus “Susurluk olayı” değil midir? Susurluk olayı bir derin devlet kazasıdır ve ister bilerek ister bilmeden yapılan bir kaza olsun araştırıldığında işin içinde sadece asker olmadığı çok açıktır. Kaza sırasında yaralanan yada ölenler dışında kimi görüyoruz bu olayda, Mehmet Ağar. Mehmet Ağar Refah-Yol hükümetinin içişleri bakanı. Yaralı kurtulan Sedat Bucak Doğru Yol Partisi milletvekili ve aşiretiyle Kürtlerin öldürülmelerinde ciddi olarak parmağı olan biri, yani derin devletle direkt bağlantılı ve hatta devletten maaşlı çalışan bir Aşiret reisi.

Olaya böyle baktığımızda 28 Şubat’ı gerçekleştiren derin devlet zaten o hükümetin içinde ve istediklerini de ciddi anlamda yaptırmış ve en önemlisi Necmettin Erbakan o dönemin bütün faili meçhul cinayetlerine sessiz kalmış.

O yüzden diyorum hep, dönemlerin hükümetlerini sorgulamadan Türkiye’de darbeler ve derin devlet sorgulanamaz. Burjuvazi derin devleti asla tam olarak sorgulayamaz. Ergenekon davasının komediye dönüşmesinin nedeni de budur zaten. Kendi çapımı bilemem, kendim ölçemem ama bu partilerin derin devlete karşı çapları bu kadardır. Demokratlık derin devleti yaptığı darbelerin çeşidine göre sevmek ve ayırmak değil alayına karşı çıkmaktır.