SUR – CİZRE VE ARTVİN!..

SUR – CİZRE VE ARTVİN!..

Havaalanında yazı yazacağım hiç aklıma gelmemişti. Antalya’dan Samsun’a gitmek kolay olmuyor, aktarmalı uçakla gidiyorum ve gece geldiğim Istanbul’dan sabah uçağıyla Samsun’a geçeceğim. Kürdistan’da yaşanan katliam ve Artvin’de patron hükümetliğini düşünürken, “Sur’da, Cizre’de yapılan, Artvin’de yapılanın aynısıdır. Bu demokrasi mücadelesidir. Edirneli ikisini de anlamak ve sahiplenmek zorundadır…” diye bir tweet attım. Bu kısa notuma tepki geleceğini biliyordum, esasında tepki gelsin de yazıyı genişleteyim diye attım. Anlayacağınız küçük bir gazetecilik oyunu yaptım.

Tam motamot bilmiyorum –bilmem de gerekmiyor zaten- ama Kürdistanda yaşananları es geçenler “Artvin başka… Orada Sur’da yaptığını yapamazsın…” diye açıklama yapanlara bu konunun farklı olmadığını anlatmak istedim. Hemen her kesimden itiraz geldi zaten.

Oysa Kürdistanda yaşananları Kahramanmaraş katliamından ayrı tutamayız. Belki bugüne değin Kürt sorununu çözemeyişimizin baş nedenlerinden biri budur. Hatta olaya Kürt sorunu diye yaklaşmasak daha kolay çözeceğiz sanki. Yani olayı demokrasi sorunu anlamında aldığımız zaman devlete ve hükümete karşı bir adım önde olacağız. Esasında bu yazdıklarım domuzuna tümceler ve bilerek yapıyorum.

Attığım tweetde değişik yer ve olayları birleştirirken söylemek istediğim şuydu: “Edirne’de yaşayıp, Sur’daki katliama sessiz kalırsan, Bingöl’den Artvin’e ses çıkarmazsan, bu benim sorunum değil dersen demokrasiye daha geç geçersin, daha çok ölürsün, daha çok ayrışırsın…”

Geçen hafta Med Nuçe TV’de söylemek istediğim buydu esasında. Türkiye’de hiç demokrasi yaşanmadı ama son 2 seçimde HDP’nin aldığı oy oranı gelmeyen demokrasiyi savunanları daha da korkuttu. HDP’nin savunduğu en önemli şey Erdoğan’ın başkan yapılıp yapılmaması değildi aslında, biz parti olarak Türkiyelileşmeyi savunduk.

Bütün sorun burada kilitlendi bence, Türkiyelileşmek deyip de 80 vekil çıkartınca oligarşi, dinciler, Kemalistler bizden “Eh Türkiyelileştik, artık sizler gibi olabiliriz…dememizi, yani tam Türk olmamızı, Kürdistan’ı unutmamızı, Heslerle ilgilenmemizi beklediler. Benim Türkiyelileşmekten anladığım buydu, onların anladığı farklı. Ben Türkiyelileşince Kürt sorununu bir kenara atmayacaktım, eskisi gibi savaşacaktım ama aynı zamanda Artvin de benim sorunum olacaktı.

Son 10 yıla baktığımızda bunun önemli verileri var esasında. Tekel işçileri olayı bunlardan biridir bana göre. Hep beraber oradaydık, Gezide farklı değildik, bütünleştik. Van depremini aklınıza getirin, o sosyal medya Van’ı tek ülke konumuna getirmedi mi?

Yukarıdaki tümceme itiraz edenlere bir anlamda katılıyorum, aynı olaylar değiller. Kürdistan sorunuyla, Artvin olaylarının farkını bal gibi biliyorum. Bunu bütün kesimler için söylüyorum. Ama artık anlamamız gereken bişey var: “Bütün bunların oluş nedeni aynı, mantığı aynı… Tek yanıtı var, demokrasi sorunu…”

Buradan şunu da çıkarmayın, demokrasi gelince Kürt sorunu hallolur, diyen solumsulardan değilim. Çünkü bu mantık işçi sınıfını da yok sayan bir mantıktır, demokrasi gelir ve işçi sınıfı da kurtulur. Oysa savaşmadan o da kurtulamaz.

Benim söylemek istediğim Türkiyelileşmek işte bu, benim başat sorunum Kürdistan, şimdi Artvin, yarın Kürdistanla beraber bir başkası. Bunların hepsine neden olan devlet aynı devlet, iktidar aynı iktidar, faşizm aynı faşizm, Erdoğan da aynı Tayyip. Sonuncusu değişik gibi oldu ama siz aldırmayın, onlar aynı soy…